Kultura ludowa

Autor i wydawca, organizator i producent, zawodowy odtwórca historyczny, wojownik, wojewoda założonej przez siebie w 1998 roku Drużyny Grodu Trzygłowa. Konsultant filmowy i teatralny, reżyser walk, autor wystaw muzealnych, inicjator i dyrektor artystyczny festiwali historycznych.Konsultant filmowy, reżyser walk, aktor, z doświadczeniem w ponad 80 filmach fabularnych, dokumentalnych i teledyskach. Popularyzator historii, miłośnik białej broni, twórca wystaw edukacyjnych eksponowanych w licznych muzach całej Polski.

Autor wielu artykułów z zakresu historii i archeologii Słowian, historii wojskowości, rekonstrukcji historycznej, mitologii, oraz kilkunastu książek, m.in.: „O broni Słowian. Na wojnie i w kulturze”, „O wojownikach Słowian. Drużyny i bitwy na lądzie i morzu”, „Borek i Bogowie Słowian”, „Borek i legendarne początki Polski”, „O Słowianach I. Piastowie, legendy i niewolnicy”, „Borek i legendarne początki Polski”, „Miecze Europy”, „Mieczem pisane”, „Poznaj Słowian”, seria „Zdobnictwo wczesnego średniowiecza”.

Współpracuje w rozlicznymi instytucjami kultury, edukacyjnymi i naukowymi.

Jeden z bardziej zjawiskowych muzyków polskiej neofolkowej i eksperymetalnej sceny muzycznej. Absolwent Państwowej Szkoły Muzycznej I-go stopnia w Turku, w klasie trąbki. Muzyk współodpowiedzialny za liczne sukcesy polskich zespołów folkowych. Współtworzył projekty artystyczne między innymi z Kapelą ze Wsi Warszawa, Adamem O.S.T.R. Ostrowskim, Czesławem Mozilem , czy też Marcinem Przybyłowiczem – głównym kompozytorem przy pracy nad kolejnymi częściami gry komputerowej „Wiedźmin”.

Jego licznie nagradzany, główny zespół Żywiołak w bardzo szybkim czasie dołączył do grona najbardziej rozpoznawalnych grup muzyki „korzennej” w Polsce i przekuł swój sukces na frekwencję koncertową. Młode, kolejne już pokolenia słuchaczy w sposób wyjątkowy doceniły innowacyjne podejście Jaworskiego do ludowej materii i nadawania jej motywom treści i sensu zrozumiałego współczesnym.

W swoich kolejnych projektach muzycznych takich jak „Loopus Duo, Delira & Kompany” czy „Roberto Delira. Rekonstrukcja/ destrukcja” muzyk w bezkompromisowy sposób wykorzystuje przebudowane lub zmodyfikowane przez siebie instrumenty dawne, takie jak archaiczne fidele, lutnie, kolejne odmiany harf smyczkowych, flety, szałamaje, bębny czy najbardziej kojarzoną z nim lirę korbową.

Jako pierwszy w Polsce na potrzeby swego kolejnego projektu „Delira & Kompany” zrekonstruował do formy smyczkowej „gęślę gdańską” (1255–1275), niewielki instrument wydobyty w 1949 roku podczas prac wykopaliskowych w starej części Gdańska, która wzbudziła naukową dysputę wśród naukowców na temat jej przynależności kulturowej i techniki gry. W 2012 roku materiały o autorze i zrekonstruowanej przez niego gęśli gdańskiej zostały wykorzystane do fińskiego projektu Kanteleen Kielin obejmującego serie audycji radiowych oraz książkę dotyczącą historii instrumentów kantelopodobnych w Europie.

Jako jeden z pierwszych w Polsce podjął się zrekonstruowania do formy profesjonalnej jednego z dwóch archaicznych instrumentów smyczkowych z opolskiego ostrówka (przyporządkowany czwartej ćwierci X wieku) zwany też „gęślą opolską”. Jest to jak do tej pory najstarszy chordofon smyczkowy odkryty na terenach Polski.